De econoom en de grijze walvis

De vorige week overleden Kenneth Arrow ontving de
Nobelprijs economie in 1972





     Vorige week was ik een beetje ziekjes, dus ik heb er toen niet zo op gelet, maar dinsdag laatstleden is Kenneth Arrow (1921 –2017) overleden, een van de grootste economen van de vorige eeuw. Hij heeft, lees ik, het wiskundige bewijs geleverd voor de ‘onzichtbare hand’ van Adam Smith. Maar dat bewijs is nogal ingewikkeld zodat weinig economen en weinig wiskundigen het goed kunnen volgen.

     Arrow was ook bijzonder goed op de hoogte van wat zich buiten zijn vakgebied afspeelde. Hij kon over alles meepraten - zelfs zijn beste vrienden werden er wanhopig van.

     In de New York Times verscheen volgende anekdote.

     Zekere keer hadden Arrows vrienden achter zijn rug afgesproken om zich allemaal flink in te lezen in de paringsgewoonten van de grijze walvis. Bij de volgende bijeenkomst bespraken ze luid en uitvoerig de theorieën van zeebioloog Turner die verklaren hoe de grijze walvissen jaar na jaar hun broedplaatsen terugvinden.

     Arrow luisterde vol verbazing naar die ingenieuze verklaringen en zei niks. Dat vonden zijn vrienden fijn. Maar toen hij wegging mompelde hij: ‘En ik die dacht dat niemand de theorieën van Turner nog serieus nam. Toch niet na dat vernietigende artikel van Jason Hall-Spencer.’